برای اکثریت قریب به اتفاق بیماران ارتودنسی، استفاده از وسایل ثابت (که معمولا بریس نامیده می‌شود) به عنوان بخش عمده‌ای از درمان خواهد بود و اغلب آن بریس‌ها نوع فلز نقره‌ای آشنا هستند. وسایل ثابت مانند بریس با کش‌های فلزی یا پسب مخصوصی به دندان‌ها متصل می‌شوند. معمولا تا پایان درمان برداشته نمی‌شوند. ابزار و وسایلی که در ارتودنسی ثابت مورد استفاده قرار می‌گیرند شامل:انواع براکت,سیم,الاستیک,هوک,باند و …می باشد که در این تمام این ابزار‌ها به طور جامع اشاره می‌شود.

انواع وسایل

انواع ابزارها و تجهیزات ارتودنسی لینک به مقاله آشنایی با انواع تجهیزات ارتودنسی ثابت عبارتند از:

بریس‌های فلزی

بریس فلزی رایج که به طور معمول از فولاد ضد زنگ درجه بالا ساخته شده، تا کنون رایج ترین نوع لوازم ارتودنسی ثابت بوده است. این بریس‌ها از نوارهای فلزی تشکیل شده‌اند که در اطراف و در پشت دندان آسیاب قرار گرفته و براکت‌های فلزی کوچک‌تر که به سطوح جلویی دندان‌های دیگر می‌چسبند. یک سیم فلزی نازک و فنری از بین براکت‌ها عبور می‌کند، و به آرامی دندانها را به موقعیت مناسب هدایت می‌نماید. این آرچ وایر می‌تواند با کش‌های انعطاف پذیر، اتصالات فلزی یا سایر انواع گیره‌ها به براکت‌ها ثابت شود. دلایل زیادی وجود دارد که بریس‌های فلزی آزمایش شده در طول زمان محبوب باقی مانده‌اند – زیرا یک گزینه درمان قابل اعتماد، موثر و اقتصادی را ارائه می‌دهند. در مقایسه با لوازم گذشته، بریس‌های کنونی واقعا کوچکتر، سبک‌تر و راحت‌تر هستند. اگر می خواهید یک ظاهر جدیدتر داشته باشید، می‌توانید کش‌های رنگی برای براکت‌ها انتخاب کنید یا تغییرات دیگری ایجاد کنید.

بریس‌های سرامیکی

بریس‌های سرامیکی شفاف یک تغییر جدید در سیستم سنتی است که روش درمانی را ارائه می‌دهد که بسیار کمتر قابل وضوح است. این بریس‌ها از اجزای سازنده ای مشابه بریس‌های قدیمی استفاده می‌کنند – به جز اینکه براکت‌های روی دندان‌ها از مواد سرامیکی شفاف ساخته شده‌اند که با رنگ طبیعی دندان ادغام می‌شوند. این سیستم برای بزرگسالان (از جمله برخی از افراد مشهور شناخته شده) مورد اسقبال قرار گرفته است، زیرا به سختی متوجه آن‌ها می‌شوید، مگر اینکه از نزدیک نگاه کنید. انواع مختلفی از بریس‌های سرامیکی در حال حاضر در دسترس هستند و تکنولوژی به طور مداوم بهبود می‌یابد. جنبه زیبایی آن‌ها غیرقابل انکار است … اما معایبی وجود دارد. براکت‌های سرامیکی نسبت به رقیب فلزی خود کم دوام‌تر هستند؛ به علاوه، در حالی که خود براکت‌ها دچار لکه نمی‌شوند، نوارهای کشی که آن‌ها را به آرچ وایر متصل می‌کنند لکه دار می‌شوند (هرچند معمولا هر ماه عوض می‌شوند.) همچنین بریس‌های سرامیکی بیش از نوع فلزی هزینه دارند – اما برای بسیاری از افراد، مزیت داشتن یک دستگاه غیرقابل مشاهده بر هزینه‌ها سنگینی می‌کند.

بریس‌های خود سفت شونده

بریس‌های خود سفت شونده مشابه بریس‌های سنتی هستند، فقط اینکه به جای کش (نوارهای لاستیکی رنگی) از گیره‌های فلزی مخصوصی استفاده کنند تا آرچ وایر را در محل نگه دارند. این گیره اصطکاک را کاهش می‌دهد و در بعضی موارد می‌تواند مفید باشد. استفاده از این بریس‌ها در مواردی توصیه می‌شود، اما بیمار باید مایل باشد حداقل در ابتدا درمان را بدون کش‌های رنگی ادامه دهد. بریس‌های خود سفت شونده می‌توانند درست مثل براکت‌های سنتی فلزی یا سرامیکی شفاف باشند.

بریس لینگوال

در حالی که بریس‌های سرامیکی مطمئنا ظاهر کم آشکارتری را ارائه می‌دهند، روش دیگری وجود دارد که اجازه می‌دهد تا بریس‌های ثابت کاملا غیر قابل مشاهده باشند. در بعضی موارد، وسایل خاصی به نام بریس‌های لینکوال می‌توانند بر روی طرف زبانی دندان قرار گیرند. این بریس‌ها همان کار بریس‌های فلزی را انجام می‌دهند – اما با اینکه از فلز ساخته شده اند، قابل مشاهده نیستند، زیرا در پشت دندان‌ها پنهان میشوند! بریس‌های لینگوال درمان مناسب برای هر وضعیت ارتودنسی نیستند. برای نصب آن‌ها آموزش خاصی نیاز است و آنها به طور قابل توجهی گران‌تر از بریس‌های استاندارد هستند. همچنین معمولا نیاز به استفاده طولانی مدت تری توسط بیمار دارند و ممکن است درمان نسبتا طولانی باشند. اما اگر به دنبال ابزاری با کمترین میزان آشکاری هستید، و اگر شما متقاضی مناسب برای این گزینه درمانی می‌باشید – بریس زبانی می‌تواند تنها چیزی باشد که شما به دنبال آن هستید.

براکت‌های ثابت که به صورت خارجی اعمال می‌شوند

بر خلاف گذشته، براکت‌های ثابتی که به صورت خارجی اعمال می‌شوند، در حال حاضر از سوی بسیاری از کودکان و نوجوانان “با کلاس و عالی” در نظر گرفته می شوند. براکت‌ها از فلز یا سرامیک ساخته شده‌اند. ماده دوم دارای یک مزیت است – دیگران کمتر متوجه تغییر در ظاهر شما می‌شوند و رنگ براکت در طول روند درمان تغییر نمی‌کند. با استفاده از براکت‌های خود سفت شونده با تکنولوژی بالا، نیروی کمتری برای حرکت دندان‌ها نیاز است، به این معنی که بیشتر بیماران جوان به ندرت احساس ناراحتی می‌کنند.

کش‌ها (نوارهای کشی)

کش (یا نوارهای لاستیکی) برای اصلاح بایت و بهبود تناسب دندان‌های فوقانی و پایینی شما استفاده می‌شود. نوارهای لاستیکی را طبق دستورالعمل استفاده کنید، و به یاد داشته باشید که نوارهای لاستیکی، در صورتی که به صورت تجویز شده استفاده شوند، بسیار موثرتر کار می‌کنند.

بسط دهنده کام (هیراکس)

بسط دهنده کام، هر بار که تنظیمات صورت می‌گیرد، فک فوقانی شما را با اعمال فشار ملایمی بر دندان‌های آسیاب بالایی، گسترش می‌دهد (یا پهن می‌کند). متخصص ارتودنسی شما درباره اینکه چگونه و چه زمان بسط دهنده خود را تنظیم کنید، به شما آموزش خواهد داد. هنگامی که به بسط مورد نظر دست یافتید، دستگاه را در حدود چهار ماه استفاده می‌کنید تا انبساط را ثابت و محکم کنید.

فنر فورسوس

زمانی که میزان اصلاح بایت بیشتری مورد نیاز باشد، فنرهای فورسوس جایگزینی برای کش‌ها هستند. این فنرها به طور کلی برای یک اوربایت متوسط تا شدید استفاده می‌شود.

وسیله هربست

دستگاه هربست، با ترغیب فک پایین به رشد بیشتر، اوربایت شدید را اصلاح می‌کند. این دستگاه ثابت را می‌توان در کودکان در حال رشد استفاده کرد و برای ۹-۱۲ ماه استفاده می‌شود.

هدگیر

گاهی اوقات هدگیر در بیماران جوان‌تر که دارای اوربایت شدید هستند (فک بالا جلوتر از فک پایین است) و یا اندربایت دارند (فک پایین جلوتر از فک بالا است) استفاده می‌شود. هدگیر فشار ملایمی را به فک‌ها اعمال می‌کند تا چگونگی رشد فک‌ها را تغییر دهد و مشکل زمینه‌ای بایت را اصلاح کند. نگران نباشید، هدگیر تنها باید در شب هنگام خواب استفاده شود.

جدا کننده یا فاصله انداز

جدا کننده‌ها کش‌های دونات شکل کوچکی هستند که ممکن است بین دندان‌های شما قرار داده شوند تا آن‌ها را جدا از هم نگه دارند و نوارهای ارتودنسی ممکن است در طی قرار ملاقات بعدی شما قرار داده شوند. جداسازها قبل از اینکه ما نوارها را قرار دهیم، برداشته می‌شوند. جداسازها با غذاهای چسبناک، خمیر دندان یا نخ دندان رابطه خوبی ندارند، بنابراین سعی کنید در طول زمان کوتاهی که از آن‌ها استفاده می‌کنید، اجتناب نمایید.

نگه دارنده

نگه دارنده ممکن است متحرک یا ثابت باشد. نگهدارنده‌ها، دندان‌های شما را پس از این که صاف شدند، در موقعیت‌های جدید و صحیح خود نگه می دارند.با مراجعه به کلینیک دندانپزشکی می توانید در مورد چگونگی مراقبت از نگهدارنده و مدت زمان استفاده از آن، راهنمایی بگیرید. استفاده از نگه دارنده به صورت دستور داده شده، یک مسئله کلیدی برای نگه داشتن دندان‌ها در محل جدید می‌باشد.

سوالات رایج

درمان ارتودنسی چه مدت طول می‌کشد؟

این مسئله به نوع درمان ارتودنسی شما و میزان مشکل ارتودنسی که شما در حال درمان آن هستید، بستگی دارد. با این حال، به طور متوسط، درمان ارتودنسی بین ۱۲ تا ۲۴ ماه متفاوت است.

آیا درمان ارتودنسی برای همه مناسب است؟

به طور كلی، كودكان، نوجوانان و بزرگسالان می‌توانند درمان ارتودنسی دریافت كنند و مهم نیست سن بیمار چقدر باشد. در حقیقت توصیه می‌شود که کودکان تا سن هفت سالگی مشاوره ارتودنسی داشته باشند تا نیاز به هر گونه مداخله زود هنگام شناسایی شود.